Iris & Iris op Matapica

Wauw, afgelopen weekend heeft de vervelende gebeurtenis van vorige week weer even helemaal doen vergeten. Het was echt gezellig, bijzonder en prachtig.
Samen met Iris en onze bootsman/gids/eigenaar Dinesh heb ik twee geweldige dagen gehad naar en op Matapica.

Het begon met een kort boottochtje op een korjaal naar het ouderlijk huis van Dinesh waar we een heerlijke maaltijd krijgen van zijn moeder: rijst met amsoi en kip. Dinesh eet geen enkele keer met ons mee, omdat hij geen zin heeft om telkens hetzelfde verhaal te vertellen over zichzelf. En dit wetende stellen wij hem dan ook vooral geen vragen over hemzelf, maar richten wij onze vragen op de omgeving en de natuur.

Na de heerlijke lunch vervolgen wij onze tocht op de korjaal. Eerst nog een klein stukje over een kanaal, dan over de sleephelling om vervolgens 2,5 uur door een prachtig moeras te varen. Grote open vlaktes gevuld met waterlelies worden gescheiden door stroken groen met paadjes die amper zichtbaar zijn. Maar Dinesh weet ze te vinden en de korjaal past overal doorheen!
In het moeras wemelt het van de vogels in alle kleuren, van moerasbuizerd en visarend tot kepanki ‘s en van reigers tot ani’s en geelkoppen. Misschien heeft het te maken met de combinatie van omgeving en mooie vogels, maar stiekem ben ik toch meer een vogelmens dan ik dacht, haha! Helemaal toen we een visarend een vis zagen vangen, dat was zo’n mooi gezicht!
Ondertussen zijn we ook op zoek naar kaaimannen (dat was de reden dat we zo lang door het moeras gevaren hebben), maar overdag is het helaas niet gelukt om er eentje van dichtbij te bekijken.
De boottocht eindigt met een prachtig kronkelend paadje tussen de mangrovebomen door en komt dan uit bij een kleine opening in de dichte begroeiing die naar het strand leidt. Jeej, we zijn op Matapica!

We laden de spullen uit de korjaal en brengen ze naar Dinesh’ hut op het strand: een overkapping op palen met een ‘keuken’ en een vlonder. Meer is er niet nodig, want afgezien van de hut van de jachtopzieners is er verder niemand in de nabije omtrek.
Eerst nog even een lekkere bara eten en dan naar het strand. Het is een prachtig gezicht! Er liggen allemaal aangespoelde boomstronken, de zon staat laag en er is verder niemand, dus we hebben het strand voor onszelf. Het was zó heerlijk, die rust, de koele wind, een strandwandeling en je even weer kind voelen als je met schelpjes in het zand schrijft.

Dan is het toch tijd om maar weer terug te keren naar de hut om voor het donker de hangmat op te hangen; we beginnen er al aardig handig in te worden. Dinesh heeft in de tijd dat wij op het strand waren voor ons gekookt: rijst met kouseband en, jawel, kip!

Na het eten smeren we nog even een extra laagje tropical bush tegen de muggen, trekken we warme kleren aan en zijn we klaar om weer het moeras in te gaan: op zoek naar kaaimannen! Het is pikkedonker, maar Dinesh weet de weg en vindt de smalle paadjes met slechts een hoofdlampje en manoeuvreert zonder enige moeite de korjaal door het moeras. Al snel zien we fonkelende oogjes en vangt Dinesh de kaaiman, zó gaaf! Wij mogen hem ook vasthouden en zijn helemaal gelukkig dat het eindelijk gelukt is. De kaaiman voelde heel anders aan dan ik verwacht had, hij was niet nat, slijmerig en hard, maar juist best wel zacht eigenlijk. Even snel op de foto en dan gauw weer vrijlaten.

Terug bij de hut gaan we even chillen bij het kampvuur, gezellig! Maar al gauw gaan we weer op pad voor iets nog veel leukers: we gaan schildpadden kijken. Als we op het strand komen zijn er al vele sporen in het zand van schildpadden die gezocht hebben naar een plekje om eieren te leggen, maar door de springtij is het zand te nat en zijn ze direct weer teruggegaan de oceaan in. We lopen een heel stuk over het donkere strand; we zien groene zeeschildpadden komen en gaan, een kuil graven en toedekken; ze zijn echt gigantisch! Daarna lopen we een stuk terug en wachten we op een boomstronk totdat er eentje klaar is om haar eieren te leggen. Terwijl we daar zitten komt er nog een schildpad uit de oceaan voorbij gekropen, hoe gek is dat?! Uiteindelijk is het zover en wenkt Dinesh ons om te komen kijken. Ik vond het echt heel bijzonder om zoiets te zien; de schildpad merkte niks van onze aanwezigheid, terwijl ze tientallen eieren in het gat legde. Als ze klaar is met leggen begint ze eerst de kuil toe te dekken met haar achtervinnen. Het gaat allemaal heel rustig, totdat ze ook haar voorvinnen gaat gebruiken: het zand vliegt ons om de oren; het is tijd om afstand te nemen.
En ook tijd om te gaan slapen. Lekker in de hangmat met de geluiden van de wind en de oceaan op de achtergrond.

De volgende ochtend staan Iris en ik al weer vroeg naast onze hangmat, want Dinesh heeft gezegd dat we misschien ook nog wel een schildpad in het licht kunnen zien; dat willen we natuurlijk wel!
Op het strand komen we Ali de jachtopziener tegen die met ons over het strand wandelt, verhalen vertelt en ons naar een schildpad brengt die haar eieren aan het toedekken is. Ik vond het al bijzonder om ze in het donker te zien, maar in het licht is het al helemaal geweldig: zo groot, mooi groen, zo bijzonder. We hebben een hele tijd zitten kijken en gewacht totdat ze terugging naar de oceaan. Echt prachtig om het hele proces te zien.

Na het ontbijt is het nog even bikinitijd. Om negen uur ’s ochtends is de zon al behoorlijk warm kan ik je vertellen. Echt zwemmen kunnen we niet, de golven zijn veel te sterk, maar pootjebaden is ook prima.

Helaas is het dan al weer tijd om terug te gaan naar de bewoonde wereld. De tocht door het moeras gaat een stuk sneller, maar we maken nog wel even een tussenstop, zodat Dinesh vanaf de wankele korjaal met een kettingzaag even een omgevallen boom in stukken kan zagen. Hoe die het gedaan heeft weet ik niet, maar de boom was afgezaagd en we zijn allemaal droog gebleven, haha!

We sluiten de reis onverwachts af met nog een lunch bij de ouders van Dinesh. We worden vrolijk onthaalt door zijn neefje en krijgen héérlijke zelfgemaakte roti en een warme bara. Een perfecte afsluiter van twee onvergetelijke dagen!